Kosewko „Młynarka” – Brody Warszawskie, PKP – Szlaki turystyczne Mazowsza (pttk.pl)
Szlak zaczyna się przy stacji kolejowej Brody Warszawskie, a następnie prowadzi polną drogą, częściowo lasem, potem wzdłuż lasu, aż dochodzi do drogi asfaltowej, gdzie znajduje się figurka. Tam skręca w prawo, a następnie po kilkuset metrach w lewo i biegnie przez miejscowości Toruń Dworski i Toruń Włościański, należące do gminy Nasielsk. Szlak, nie bez powodu, nazywany jest morenowym. Idąc tym odcinkiem mamy możliwość obserwowania pagórkowatych pól, atrakcyjnych dla oka o każdej porze roku. Teren jest pofałdowany i delikatnie obniża się w kierunku rzeki. Gdzie, nie gdzie rosną samotne drzewa, które nadają krajobrazowi atrakcyjności. W oddali majaczą wykorzystujące energię wiatru, białe wiatraki. W Toruniu Włościańskim, szlak skręca w lewo i wchodzi do gminy Pomiechówek. Na końcu tego odcinka drogi, znajduje się Fort XIV „Toruń” z drugiego pierścienia budowanych na początku XX wieku wokół Twierdzy Modlin Fortów. Jest niedostępny, stanowi własność prywatną. Fort odegrał ważną rolę podczas wojny polsko-bolszewickiej, konkretnie w dniach 14-15 sierpnia 1920 roku, kiedy toczyły się boje o Nasielsk i zwycięska bitwa nad Wkrą. Jak wtedy, wokół Fortu znajdującego się na niewielkiej górce, roztacza się widok na okoliczne pola. Obok Fortu XIV, szlak skręca w prawo do miejscowości Goławice Pierwsze i dochodzi do Szkoły Podstawowej im. Janusza Kusocińskiego. Naprzeciwko skrzyżowania warto zwrócić uwagę na starą, kamienna kapliczkę z 1895 roku. Miejscowość Goławice Pierwsze, przez którą prowadzi szlak, wzmiankowana jest już w średniowieczu. Oprócz szkoły, mieści się tu druga w gminie Ochotnicza Straż Pożarna. Następnie obok szkoły podstawowej, szlak ponownie skręca w prawo i prowadzi drogą przez miejscowość, aż do skrętu w lewo w kierunku Wkry. Na tym odcinku, szlak spotyka inne dwa, niebieski, nadwkrzański i żółty, leśny, które kończy się właśnie w Goławicach Pierwszych.
Tutaj droga biegnie ostro w dół, w kierunku rzeki, do niezwykłego mostu. Jego pokrój wyróżnia się znacznie pośród innych spotykanych na Wkrze. Jest to most wiszący, z pylonem o wysokości 26 metrów. Powstał w 1985 roku, jako pierwszy tego typu w Polsce. Most jest doskonałym punktem widokowym na rzekę, która malowniczo wije się na tym obszarze. Obok mostu powstały wypożyczalnie kajaków, to charakterystyczne miejsce, gdzie można kończyć lub zaczynać spływ. Schodząc z mostu, szlak skręca w prawo i zaraz znowu w lewo, w polną drogę biegnącą ostro pod górę. Po krótkiej wspinaczce, odwracając się, możemy jeszcze spojrzeć na rzekę i most. Dalej szlak prowadzi polną drogą, następnie przez niewielki lasek liściasty i znowu przez pagórkowate pola, aż dochodzi do skrzyżowania z drogą asfaltową w miejscowości Błędówko. Tam przechodzi przez drogę obok bardzo ciekawej, starej, murowanej kapliczki i dalej dochodzi do miejscowości Falbogi Borowe, z której wchodzi w las. Ten odcinek szlaku prowadzi przez gminę Zakroczym. Szlak wychodzi z lasu w gminie Pomiechówek, w miejscowości Wymysły, dochodzi do drogi asfaltowej, w którą skręca w prawo, po czym, po kilkuset metrach, znowu skręca, tym razem w lewo, w bardzo ciekawy fragment lasu.
Wędrówka lasem, początkowo z pozoru typowa, okazuje się zaskakująco inna, niż dotychczas. Las poprzecinany jest głębokimi wąwozami, biegnącymi w kierunku rzeki. Teren jest nietypowo pofałdowany, co bardzo urozmaica wędrówkę. Pokonując poszczególne zakręty szlak dochodzi do skraju lasu, tam skręca w lewo i prowadzi polną drogą, po równym terenie, obok lasu. Po prawej stronie, dołem, biegnie w lesie głęboki, porośnięty lasem wąwóz. W pewnym momencie szlak dochodzi do charakterystycznego, zawsze oczyszczonego z roślin pasa ziemi. Tędy przebiega rurociąg „Przyjaźń”. Tu szlak skręca w prawo i po kilkuset metrach pod górę, po rurociągu, skręca w lewo, w ulicę prowadzącą do Kosewka.
Szlak wychodzi z lasu, na drogę pomiędzy miejscowościami Szczypiorno i Kosewko. Skręca w prawo w kierunku Kosewka, w ulicę Słowiańską, a następnie w lewo, w dół do rzeki w ulicę Tarasową. Przy skręcie widoczna jest biała, murowana kapliczka z krzyżem. Po krótkim stromym odcinku, szlak dochodzi do Wkry i metalowej kładki, z której rozciąga się jeden z najciekawszych widoków na rzekę. Patrząc w górę Wkry, widzimy odcinek należący do Rezerwatu Dolina Wkry, gdzie na odcinku ponad kilometra, rozciąga się unikatowy fragment rzeki i jej brzegów: wysokiego z grądem zboczowym i niskiego z lasami łęgowymi. Patrząc w dół, widzimy rzekę przepływającą przez szeroką łąkę. Od strony Kosewka, nad rzeką, powstało miejsce rekreacji, z plażą, boiskiem, placem zabaw i siłownią zewnętrzna. Można tu odpocząć i latem skorzystać z plaży. Po drugiej stronie rzeki, stał jeszcze do lat 80-tych stary młyn, ostatni na rzece przed ujściem. Obecność młyna i całej konstrukcji poruszającej go, spowodowała powstanie niewielkiego stopnia wodnego na Wkrze, co urozmaica nurt rzeki w tym miejscu. Jest też wyzwaniem dla kajakarzy, którzy zmagają się z omijaniem przeszkód, przepływając pod kładką.
Po przejściu przez rzekę, szlak kończy się. Spotyka tu inne pomiechowskie szlaki: niebieski nadwkrzański, zielony, który w jedną stronę przechodzi przez rzekę, a w drugą niewielkim kawałkiem zahacza Rezerwat Dolina Wkry. Nieopodal przebiega też szlak żółty. Można kontynuować wędrówkę tymi szlakami lub zakończyć ją w Kosewku i po odpoczynku, wrócić do Pomiechówka. Morenowy, czerwony szlak umożliwia poznanie północno-zachodniej części gminy i przeróżnych jej krajobrazów. Przede wszystkim pokazuje ukształtowanie terenu doliny Wkry, przez którą przechodzi dwukrotnie. W całości liczy ponad 20 km i potrzeba kilku godzin, aby go przejść. Jest szlakiem trudnym, przeznaczonym dla zaprawionych piechurów.